Tullus Hostilius

Dionigi di Alicarnasso Antiquitates Romanae 3,1,3:

[3] ἐκ δὲ τοῦ μονογενοῦς παιδὸς εἰς ἄνδρας ἀφικομένου καὶ γάμον ἐπιφανῆ λαβόντος υἱὸς γίνεται Τύλλος Ὁστίλιος ἀνὴρ δραστήριος, ὃς ἀπεδείχθη βασιλεὺς ψήφῳ τε πολιτικῇ διενεχθείσῃ περὶ αὐτοῦ κατὰ νόμους καὶ τοῦ δαιμονίου δἰ οἰωνῶν αἰσίων ἐπικυρώσαντος τὰ δόξαντα τῷ δήμῳ. ἔτος δὲ ἦν ἐν ᾧ τὴν ἡγεμονίαν παρέλαβεν ὁ δεύτερος ἐνιαυτὸς τῆς ἑβδόμης καὶ εἰκοστῆς ὀλυμπιάδος, ἣν ἐνίκα στάδιον Εὐρυβάτης Ἀθηναῖος ἄρχοντος Ἀθήνησι Λεωστράτου.

Secondo Dionigi il regno di Tullo Ostilio iniziò in a.Ol. 27.2 = 671/670.

A Numa Pompilio nel 672 a.C. successe Tullo Ostilio. Eccone il profilo tracciato da Eutropio (Breviarii ab Urbe condita 1,4):

[4] Huic [Numae Pompilio] successit Tullus Hostilius. Hic bella reparavit, Albanos vicit, qui ab urbe Roma duodecimo miliario sunt, Veientes et Fidenates, quorum alii sexto miliario absunt ab urbe Roma, alii octavo decimo, bello superavit, urbem ampliavit adiecto Caelio monte. Cum triginta et duos annos regnasset, fulmine ictus cum domo sua arsit.

Solino De mirabilibus mundi 1,22:

[22] Tullus Hostilius in Velia [habitavit], ubi postea deum Penatium aedes facta est: qui regnavit annos duos et triginta, obiit olympiade quinta et tricesima.

San Girolamo nella traduzione del Chronicon di Eusebio riporta:

a.Ol. 26.4 = 673 a.Chr.n.

Romanorum III Tullus Hostilius an. XXXII

Tullus Hostilius primus regum Romanorum purpura et fascis usus est. Ac deinde cum sua domo fulmine conflagravit.

a.Ol. 28.4 = 665 a.Chr.n.

Tullus Hostilius post longam pacem bella reparavit. Albanos, Veientes, Fidenates vicit et adiecto monte Caelio urbem ampliavit.

La fine del regno di Tullo Ostilio, il re guerriero, si può porre nel 641 a.C.