Ancus Marcius

Dionigi di Alicarnasso Antiquitates Romanae 3,36,1:

[1] μετὰ δὲ τὴν Ὁστιλίου Τύλλου τελευτὴν ἡ μεσοβασίλειος ὑπὸ τῆς βουλῆς ἀποδειχθεῖσα ἀρχὴ κατὰ τοὺς πατρίους ἐθισμοὺς αἱρεῖται βασιλέα τῆς πόλεως Μάρκιον ἐπίκλησιν Ἄγκον: ἐπικυρώσαντος δὲ τοῦ δήμου τὰ δόξαντα τῇ βουλῇ καὶ τῶν ἐκ τοῦ θεοῦ καλῶν γενομένων συντελέσας τὰ κατὰ νόμον ἅπαντα παραλαμβάνει τὴν ἀρχὴν ὁ Μάρκιος ἐνιαυτῷ δευτέρῳ τῆς τριακοστῆς καὶ πέμπτης ὀλυμπιάδος, ἣν ἐνίκα στάδιον Σφαῖρος ὁ Λακεδαιμόνιος, καθ᾽ ὃν χρόνον Ἀθήνησι τὴν ἐνιαύσιον ἀρχὴν εἶχε Δαμασίας.

Secondo Dionigi il regno di Anco Marzio iniziò in a.Ol. 35.2 = 639/638.

Succedendo a Tullo Ostilio, il quarto re di Roma fu Anco Marzio. Eccone il profilo lasciato da Eutropio (Breviarii ab Urbe condita 1,5):

[5] Post hunc [scil. Tullum Hostilium] Ancus Marcius, Numae ex filia nepos, suscepit imperium. Contra Latinos dimicavit. Aventinum montem civitati adiecit et Ianiculum, apud ostium Tiberis civitatem supra mare sexto decimo miliario ab urbe Roma condidit. Vicesimo et quarto anno imperii morbo periit.

Solino De mirabilibus mundi 1, 23:

[23] Ancus Martius, in summa Sacra via [habitavit], ubi aedes Larum est: qui regnavit annos quatuor et viginti, obiit olympiade prima et quadragesima.

San Girolamo nella traduzione del Chronicon di Eusebio annota:

a.Ol. 34.4 = 641 a.Chr.n.

Romanorum IIII Ancus Marcius an. XXIII

a.Ol. 39.3 = 622 a.Chr.n.

Ancus Marcius, Numae ex filia nepos, Aventinum montem et Ianiculum urbi addidit et supra mare sexto decimo ab urbe miliario Ostiam condidit. Ad extremum morbo periit.

Secondo la tradizione Anco Marzio, fondatore di Ostia che oggi lo onora in una sua piazza centrale, regnò per ventiquattro anni. Per la cronologia moderna l’ultimo anno del suo regno si pone nel 616 a.C.